nieuwe reis naar Nepal

Terwijl iedereen druk doende is met het regelen van de zomervakantie boekte ik weer een trip naar mijn tweede vaderland in de herfst. Een nieuwe reis was al gepland in april volgend jaar, maar onze aanwezigheid wordt eerder verlangd. De projecten die we vanuit Nederland ondersteunen vragen op korte termijn aandacht, die we niet via de telefoon en computer kunnen realiseren. Zo moet dadelijk na de regentijd het hostel worden opgestart: financiën moeten geregeld worden, regels moeten bekeken worden, het gehoorapparaatjes project moet een nieuwe impuls krijgen. Voor Suman moet een doktersbezoek en een bezoek aan een fysiotherapeut  geregeld worden, de problemen door de lekkage van water via de elektriciteitsleidingen moeten nu eens echt opgelost worden................................ enfin genoeg te doen!

Bandjes, bandjes en nog eens bandjes

Gisteren waren we bij vrienden in Wuppertal en mijn vriendin Angelika verraste ons met een bezoek aan de Bandweberei und Museum Kafka.

Wuppertal is van oudsher een textielstad en de bandweverij Kafka begon haar werk in de fabriek van Bernhard Mardey, die in 1898 haar werkzaamheden startte. De Jaquardweefstoelen ratelen sindsdien en maken de mooiste bandjes.

In 1991 werd de fabriek overgenomen door Frau Kafka, een kunstenares, die met veel enthousiasme en energie de fabriek weer nieuw leven inblies. Zij ontwikkelde een geheel nieuwe collectie. Sinds vorig jaar is de zaak overgenomen door Christine Niehage. Op de vraag hoe ze hier toe gekomen is vertelde ze dat ze na haar opleiding als coupeuse, in de marketing ging werken bij Microsoft in München. Wat een overstap zul je denken, maar hier liggen de grondslag voor de overname van de bandweverij. Haar liefde voor stoffen en stofverwerking gecombineerd met 21 jaar marketingervaring bereidde haar zonder dat ze het wist voor op de overname. Net op het moment dat Microsoft ging inkrimpen werd de weverij ter overname aangeboden. Toeval??? Ik geniet als ik zo’n verhaal hoor want het leven schotelt je vaak van deze ‘toevalligheden’ voor.

Met hetzelfde enthousiasme waarop zij de rondleiding deed, luisterde ik naar haar verhaal en keek rond in de winkel. Wauw wat kan een mens hebberig worden……………….. het liefst had ik van alle bandjes een meter meegenomen, maar ik wist me te beheersen tot drie zakjes met restjes, wat monogrammen en een etiket voor de quilt die ik aan het maken ben voor het kindje van mijn nichtje.

Iedere tweede zaterdag in de maand is hun fabriekswinkel open en kan men genieten van al die prachtige spullen. www.baenderei-kafka.de

In de auto terug naar huis heb ik ‘gespeeld’ met mijn schat aan bandjes . Wat kan een mens toch gauw tevreden zijn! De moeite waard om te bezoeken!

   

 

 

Langzaam maar zeker weer een droom die ........

In Banepa (Nepal) zijn we een hostel aan het bouwen waar ongeveer 25 dove kinderen een plekje gaan vinden. Kinderen die normaal gesproken niet naar school zouden kunnen komen omdat de afstand tussen school en thuis te groot is. Dan praat ik over meerdere uren lopen en dan nog eens een tijd  met de bus.Uitgebreide informatie www.stichtingkumari.nl

Nu mijn vakantie begonnen is kriebelt het me om 'effe' te gaan kijken. 'Effe' de kinderen zien en kleine Suman knuffelen. Jammer te duur................. dus wachten tot............ misschien oktober. Maar zeker volgend jaar april.

Suman kan weer lachen

Twee bijzondere momenten!
Ja soms krijg je die zo maar voorgeschoteld. Afgelopen zondag konden we via Skype contact opnemen met de familie van ons jongste sponsorkind in Nepal. Via onze stichting Kumari zorgen we voor opvang en onderwijs voor meer dan honderd gehandicapte kinderen in Nepal. Gehandicapt zijn heeft in Nepal een grote impact op je leven. Men ziet het krijgen van een gehandicapt kind nog steeds als een straf en kinderen worden dan ook regelmatig aan hun lot overgelaten. In juli vorig jaar namen we Suman op in ons sponsorprogramma: veel te vroeg geboren, weggegeven door zijn moeder, een flink hartprobleem, ondervoed. Enfin een grote ellende! Nu bijna een jaar later gaat het veel beter met hem, hij is in behandeling bij de beste hartkliniek in Kathmandu en we hebben zijn leefomstandigheden flink kunnen veranderen. Via de directrice van de school voor doven konden we nu met het gezin Skypen. Wat was ik blij ons manneke te zien!

Sunita kan weer een jaar

naar school

Vanmiddag kregen van een groep communicanten geld waarmee we Sunita, een doof meisje ui banepa, weer meer dan een jaar naar school kunnen laten gaan. Twee dromen worden weer werkelijkheid!
Voor meer informatie kunt u terecht op www.stichtingkumari.nl

Dubbele gevoelens

Met dubbele gevoelens heb ik gisteren de leerlingen van mijn school uitgezwaaid die de komende drie weken in Tanzania zullen verblijven. Mijn verstand zegt dat ik een juiste beslissing heb genomen maar mijn gevoel zou zo in de bus gesprongen en meegegaan zijn.
Ze maken deze reis in het kader van de reizen van Global Exploration. Deze Valkenburgse stichting probeert jongeren in contact te brengen met ontwikkelingslanden. Vorig jaar heb ik deze reizen binnen onze school geïntroduceerd en maakten we een reis met het Stella Maris college naar Nepal. Een super ervaring voor ons allemaal, maar de hele voorbereiding, reis en nasleep zorgden voor zo'n bulk aan werk dat ik dit niet kon combineren met mijn werk, mijn stichting en mijn privéleven.
Maar vorig jaar werd een van mijn dromen werkelijkheid: mijn kinderen hier ontmoeten mijn kinderen daar.Een droom die ik al jaren koesterde. Zo zie je maar dat je kunt blijven dromen of zorgen dat je dromen werkelijkheid worden.

Wat zou ons leven zijn zonder dromen?.........................................

Welkom om mijn weblog, waar ik verslag doe van mijn grote en kleine dromen. 

De passies in mijn leven: kinderen, reizen, fotograferen, handwerken, mijn kinderkledingcollectie.